Περί Φωτογραφίας και άλλων – Εκπομπή 21η

Ραδιόφωνο

TO ΠΑΡΤΥ…

Kάναμε πάρτυ! Ενηλικιωθήκαμε ξανά και θυμηθήκαμε την εποχή που είμασταν γεμάτοι όνειρα και ελπίδες. Με νοσταλγική διάθεση και κομμάτια που ζήτησαν φίλοι της εκπομπής, αλλά και με χαρά για όλα όσα ζήσαμε μέχρι
τώρα, για αυτά που έρχονται και για όλα εκείνα που περηφανευόμαστε ότι έχουν κάνει όπως ακριβώς θέλαμε.

Και περνούσανε τα χρόνια… και τα τρελοκόριτσα με τις μίνι ζυπ πληθαίναν και έβγαιναν από το σπίτι τους…στην αρχή δυο δυο… προκαλούσαν τρικυμίες στις καρδιές των αγοριών που εκείνα τους φώναζαν στον δρόμο …κορίτσι στάσου να σου πω …κι έτρεμε η καρδιά τους άμα ήταν τσιμπιμένα με το κορίτσι του φίλου τους…κι αν τα έστειναν στο ραντεβού… εκείνα τι κι αν «ήταν εννιά ακόμα περιμένανε… Περιμένανε το δικό τους κορίτσι του Μάη την δική τους Μπάμπολα… Εξ αλλου γι αυτό τα φωνάζανε τζινι….
Και στα κορίτσια άρεσε ο τρόπος που τ αγαπούσαν και τους έλεγαν λόγια αγάπης όταν πηγαίνανε μαζί σχολείο…. Και περίμεναν στου σπιτιού τους την αυλή να τους φλερτάρει ένα παιδί…ένα αγόρι ζωηρό… όμορφο μελαχρινό… αλλά στην μαμά τους δεν το έλεγαν…

Και που να το πούνε…δεν λεγόντουσαν τότε τέτοια πράγματα… Και για τα πάρτυ δύσκολα έπαιρνες την συγκατάθεσή τους… Αν μάλιστα ήταν και και πάρτυ αγοριού ακόμα χειρότερα…

“Πάντοτε με ενδιέφερε ο τρόπος που οι φωτογραφίες συνδέονται με την αφήγηση, ειδικά την οικονομία μιας μικρής ιστορίας και ο τρόπος που το σύμπαν ή ένα κατακερματισμένο σύμπαν, είναι εγκλωβισμένο μέσα σε περιορισμένους παραμέτρους”.

Όπως λέει και ο δάσκαλός μας…Δημήτρης Λαχανοκάρδης
Το μόνο που υπάρχει είναι ένα παραλληλόγραμμο που πρέπει να γεμίσει με προσωπικότητα και ένταση.
Και ότι Στο κάτω κάτω η τέχνη είναι , μαζί με την αγάπη, η μόνη μη μαζική επικοινωνία που μας απέμεινε.

Η αγάπη μπορεί να πονέσει
Η αγάπη καμιά φορά μπορεί να πληγώσει..

Αλλά μπορούμε να κρατήσουμε την αγάπη σε μια φωτογραφία
Να φτιάξουμε τις αναμνήσεις μας για τους εαυτούς μας.