Περί Φωτογραφίας και… Άλλων – εκπομπή 40η
Ραδιόφωνο
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ…
Παραμονές Χριστουγέννων και αυτές τις ημέρες αφήνουμε την καρδιά μας να παρασυρθεί από γλυκιές μελωδίες και χαρούμενα τραγούδια. Να ημερέψει , να γλυκάνει λίγο γιατί τι άλλο είναι τα Χριστούγεννα εκτός από νιφάδες, κάλαντα, ποιήματα και ευχές… Είναι η γέννηση της ελπίδας, η προσμονή του νέου, η προσδοκία ενός καλύτερου μέλλοντος.
Μέσα στην ευωχία και την γιορτινή ατμόσφαιρα μεγεθύνονται οι ατέλειες και οι αδικίες του κόσμου.
«Των άγριων λαών η ορμητική αντάρα»…. θα γράψει ο ποιητής Τάκης Παπατσώνης που στο ποίημά του «Χριστουγεννιάτικη αγρυπνία» τρέμει μήπως δεν τα καταφέρει να μπει στο πνεύμα της γιορτής και αντί για ύμνο Χριστουγέννων καταλήξει να γράψει θρήνο…
Ακολουθούν Ποιήματα “Για τα Χριστούγεννα των φτωχών των απόκληρων και των κυνηγημένων” των Μπέρλοτ Μπρεχτ και Τάσου Λειβαδίτη.
΄΄Ένα ποίημα με άρωμα Χριστουγέννων και από την σπουδαία ποιήτριά μας Κική Δημουλά…
Γενέθλια
η μέρα που γεννήθηκες
Αναπαρίσταται, Θεάνθρωπέ μου
Κάποιο άστρο θαμπό
από το άθεον όζον
Σε ψάχνει
Περίεργα και αυτά τα Χριστούγεννα δεν μοιάζουν με τα παλαιότερα βέβαια. Η πανδημία ρίχνει και φέτος τη σκιά της επάνω τους.
Το αίσθημα όμως της αισιοδοξίας που δίνουν οι Χριστουγεννιάτικες ευχές και ο νέος χρόνος δεν θα πρέπει να το αφήσουμε σε κατάσταση εγκλεισμού. Θα πρέπει να το ενισχύσουμε ο καθένας με τον δικό του τρόπο.
Να δώσουμε στις στιγμές μας περισσότερη σημασία και ζεστασιά στις αγκαλιές μας. Γιατί οι άδειες αγκαλιές δεν αντέχονται πια.
Με λίγους και καλούς φίλους και με την οικογένειά μας μπορούμε να περάσουμε όμορφα και περισσότερο μέσα στο πνεύμα των Χριστουγέννων. Δεν είναι η γκλαμουριά που θα δώσει λάμψη στις γιορτές μας. Η λάμψη πρέπει να βγαίνει από μέσα μας…
Αθήνα 1945
Τα καινούργια παπούτσια
Φωτογράφος Βούλα Παπαιωάννου
Μια φωτογραφία που απαθανάτισε την χαρά ενός μικρού κοριτσιού που κοιτάζει έκθαμβο τα καινούργια του παπούτσια.
Μιας και η φωτογράφος εργάστηκε για διάφορες ξένες αποστολές ίσως τα παπούτσια να είναι από διανομή των ενωμένων εθνών.
Φωτογραφία που συναγωνίζεται στη δύναμη των συναισθημάτων μια παρόμοια ενός μικρού αγοριού σ ένα ορφανοτροφείο στην Αυστρία που κρατάει σφικτά στην αγκαλιά του γελώντας τα καινούργια του παπούτσια που μόλις παρέλαβε από την διανομή του ερυθρού σταυρού. Φωτογραφία του Τζέραλντ Γουόλερ που δημοσιεύτηκε στο Life το 1946.
Σ αυτές τις δύο φωτογραφίες διαφαίνεται περισσότερο από οπουδήποτε αλλού το πνεύμα των Χριστουγέννων που βγαίνει μέσα από την χαρά των δύο μικρών παιδιών που χαίρονται στην αιωνιότητα…
“Μια φωτογραφία δεν μεγαλώνει ποτέ και δεν παλιώνει. Εσύ και εγώ αλλάζουμε, οι άνθρωποι αλλάζουν μέσα στους μήνες και στα χρόνια αλλά μια φωτογραφία θα μένει πάντα η ίδια»
Έχουμε 10 ιστορικές φωτογραφίες Χριστουγέννων
– ντοκουμέντα που έχουν επιλεχθεί γιατί έχουν τραβηχθεί σε διαφορετικές στιγμές, σε διαφορετικούς τόπους, σε διαφορετικό χρόνο και αποτυπώνουν το «πνεύμα των ημερών», αλλά και αντιφάσεις, σε στιγμές που γράφτηκαν στην ιστορία
Καλά Χριστούγεννα λοιπόν και το 2022 να μας φέρει πίσω τα φωτεινά χαμόγελα που τώρα έχουν κρυφτεί πίσω από τις μάσκες , να λάμψουν πάλι οι γειτονιές μας και ως άλλος Ντίνος Χριστιανόπουλος να πούμε
Σ αυτήν εδώ την γειτονιά
Ας ήμουν φωτογράφος
Να υπηρετώ την ομορφιά
Με τέχνη και με πάθος…
