Ταξίδι στον μαγικό κόσμο του κινηματογράφου (Όσκαρς, ταινίες & Federico Fellini)
Με αφορμή τα φετινά βραβεία της Αμερικάνικης Ακαδημίας Κινηματογράφου, κάναμε μια αναφορά στις ταινίες που φέτος προτάθηκαν και μας κέντρισαν το ενδιαφέρον κι ως προς το τεχνικό-φωτογραφικό μέρος κι όχι μόνο το ψυχαγωγικό. Μιλήσαμε για τον κινηματογράφο μέσα από λόγια σπουδαίων κινηματογραφιστών, τραγούδια από αγαπημένους συνθέτες που ακούσαμε πρώτη φορά σε κάποια ταινία και κλείσαμε με μια μικρή αναφορά στα 100 χρόνια από την γέννηση του μεγάλου Ιταλού δάσκαλου της κάμερας, Φεντερίκο Φελλίνι, με την συνοδεία μελωδιών που έντυσαν τα έργα του, από τον έτερο Ιταλό αγαπημένο συνθέτη, Νίνο Ρότα.
Μετά από μια μικρή διακοπή που οφειλόταν σε ένα προσωπικό ταξίδι είμαι και πάλι εδώ κοντά σας με την Εκπομπή μας Περί φωτογραφίας και άλλων να σας πάρω μαζί μου όχι σ ένα αλλά σε πολλά ταξίδια που ξεπερνούν την πραγματικότητα κι ακόμα κι αυτήν την φαντασία γιατί το όχημα που θα πάρουμε δεν θα είναι ένα συνηθισμένο συγκοινωνιακό μέσο…ούτε καν διαστημόπλοιο, ανώτερο κι από αυτό θα είναι… Θα είναι ο κινηματογράφος, ο πρωτοξάδελφος της φωτογραφίας, αυτός που έχει την δύναμη να μας πηγαίνει ταυτόχρονα ταξίδι και στον χώρο και στον χρόνο… ένα back to the future και όχι μόνο…
“Φεντερίκο Φελλίνι…Ο ποιητής της εικόνας...
Ο Φεντερίκο Φελίνι παραμένει και σήμερα ένας από τους ξεχωριστούς και επιδραστικούς σκηνοθέτες στην ιστορία του κινηματογράφου. Οι ταινίες του Ιταλού δημιουργού παίζονται και ξαναπαίζονται σε ειδικά αφιερώματα, δείγμα της απήχησής του και στους νεώτερους σινεφίλ.
Σύμφωνα με την κριτική υπήρξε ένας ποιητής της εικόνας και ένας μάγος της μεγάλης οθόνης.
Νεορεαλιστής στην αρχή της καριέρας του, ανέπτυξε στη συνέχεια ένα προσωπικό στυλ και αντλώντας από καταστάσεις της καθημερινότητας υπήρξε δημιουργός φανταστικών κόσμων και παραμυθιών. Παρέμεινε πιστός στη μεγάλη οθόνη έναντι της μικρής, την οποία σατίριζε σε κάθε ευκαιρία.”
………….
Μετά από το μίνι αφιέρωμα στον μεγάλο δημιουργό Φεντερίκο Φελίνι φθάσαμε και σήμερα στο
τέλος της αποψινής μας εκπομπής. Ελπίζουμε κι ευχόμαστε οι δημιουργοί της έβδομης τέχνης να μην στερέψουν ποτέ από φαντασία και ευαισθησία και να συνεχίζουν να μας διασκεδάζουν και πιο πολύ να μας εμπνέουν και να μας προβληματίζουν…
Τι φτωχός που θα ήταν ο κόσμος μας χωρίς αυτούς? Πόσο πιο φτωχός θα ήταν χωρίς τον κινηματογράφο και την φωτογραφία? Ας ελπίσουμε στα καλύτερα παρά του ότι πίσω από τα Όσκαρ βρίσκονται τεράστια επιχειρηματικά και άλλα συμφέροντα και όπως είχε αποκαλύψει πριν λίγο καιρό η Σούζαν Σάραντον τα Όσκαρ «αγοράζονται», ενώ άφησε και άλλες αιχμές για τον τρόπο με τον οποίο δίνονται τα χρυσά αγαλματάκια στους «τυχερούς».
Για εμάς θα εξακολουθήσει ο κινηματογράφος να είναι η ίδια μαγεία που είχαμε νιώσει όταν τον πρωτογνωρίσαμε ως παιδιά… και κοιτάγαμε την μεγάλη οθόνη με τα μάτια ορθάνοιχτα και γεμάτα απορία αλλά και θαυμασμό.
Και μην ξεχνάτε όπως η φωτογραφία έτσι και μια κινηματογραφική ταινία οφείλει να προκαλεί κάτι στον θεατή , να του δίνει είτε μια πληρέστερη εκτίμηση της ομορφιάς είτε, αν μη τι άλλο, μια γερή διανοητική κλωτσιά
στα πιο ευαίσθητα σημεία του…
Καληνύχτα σας…