Γιώργος Μιχάλης

Πάντα με το χαμόγελο…

Γεννήθηκα στις 12/09/1966 στο Σπρίνγκς της Ν. Αφρικής  από Έλληνες μετανάστες .

Οι μνήμες μου από την παιδική μου ηλικία είναι γλυκόπικρες. Από την μία η οικονομική ανεξαρτησία ενός λευκού αγοριού στην εποχή του Απαρτχάιντ και από την άλλη οι εφιάλτες από τον φόβο των μαύρων την εποχή εκείνη. Το μίσος αβυσσαλέο .

Στα 1975 επιστρέψαμε στην Ελλάδα. Οικονομικές δυσχέρειες  και απομόνωση. Στην εφηβεία τα πράγματα έδειχναν να φτιάχνουν.

Πέρασα στο Πανεπιστήμιο. Ιταλική Φιλολογία. Δεν μου άρεσε όμως να διδάσκω .

Στα 28 χρόνια μου πήγα Στρατό. Άσχημη εμπειρία. Τα επόμενα 2 χρόνια έχασα τους γονείς μου. Πουλήσαμε το πατρικό μας στην Αργυρούπολη .

Το επόμενο χρονικό διάστημα έπιασα δουλειά σε ένα φωτογραφικό εργαστήρι. Εκεί ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με την ψηφιακή φωτογραφία. Παράλληλα γράφομαι σε δημόσιο ΙΕΚ φωτογραφίας .Το τελειώνω με μεγάλη δυσκολία. Εργαζόμενος και σπουδές. Άλλαξα επιχείρηση και προσπάθησα να πιάσω δουλειά σε στούντιο. Ατυχία.

Μετά παθαίνω ατύχημα με το μηχανάκι που οδηγούσα.

Πάντα κουβαλούσα μια αναλογική μηχανή στην Σχολή και μετά μια ψηφιακή.

Μετά έπιασα δουλειά σε ξενοδοχείο. Εκεί αυτοσχεδιάζοντας με δικής μου έμπνευσης σλάιντ έκανα το πρώτο μου καλλιτεχνικό γυμνό.

Δυστυχώς την ανοδική μου πορεία ζωής διέκοψε η ασθένεια μου. Είμαι ψυχωτικός.

Μετά από λίγα χρόνια άρχισα να ξανατραβάω. Πήρα υπολογιστή και ψηφιακή μηχανή. Συνολικά τραβάω 21 χρόνια.

Στα 55 μου χρόνια γνώρισα τον Μήτσο Λαχανοκάρδη, δάσκαλο δημιουργικής φωτογραφίας. Παρακολούθησα σεμινάριο Lightroom και είδα στο εργαστήρι Περί Φωτογραφίας…όλους τους κορυφαίους φωτογράφους. Κάναμε και κριτική για τις φωτογραφίες μας. Οκτώ υπέροχοι μήνες εν μέσω κόβιντ.

Κατέληξα να τραβάω καλλιτεχνικό γυμνό γιατί για μένα αντιπροσωπεύει την «απόλυτη αλήθεια» και με λυτρώνει από τους δαίμονες μου.

Θα συνεχίσω το εργαστήρι Περί φωτογραφίας όπως και τις λήψεις.

Η φωτογραφία είναι μια ωραία περιπέτεια με στόχο να γνωρίσεις καλυτέρα τον εαυτό σου.

Απολαύστε!